دلایل احساس نگرانی های بی مورد و دلشوره دائمی
نگرانی های بی مورد
افرادی غالباً دربارهٔ مسائل جزئی احساس نگرانی های بی مورد و دلشوره دائمی می کنند.اگر شما از این دسته افراد هستید که دلشوره زیاد آزارتان میدهد در این مطلب از مجله پزشکی آسان طب در باره این نگرانی ها برایتان توضیح می دهیم.
اصطلاح نگرانی به یک گرایش ذهنی برای نشخوار یک مسئله و ناتوانی در رها کردن آن اشاره دارد.
غالباً، این احساس نگرانی تداوم دارد زیرا شخص نمی تواند برای مشکل خویش راه حلی بیاید.
بسیاری از انسانها احساس نگرانی می کنند. لیکن نگرانی های افراطی به شکل مهارناپذیر، و دیرپاست.
این نگرانی های دائمی مانع زندگی روزمره می شوند. سایر نشانه ها عبارتند از مشکل در تمرکز، خستگی پذیری سریع، بی قراری، تحریک پذیری، و تنش عضلانی.
نشانه ها نوجوانی آغاز می شود، هرچند بسیاری از کسانی که نگرانی مداوم دارند، گزارش می کنند که در همهٔ زندگی خویش احساس نگرانی میکرده اند.
چرا انسان ها نگران می شوند؟
عواملی میتوانند توضیح دهند که چرا عده ای نگران تر از بقیه هستند.
به نظر میرسد که نگرانی به حدی به ناخوشایند است که شاید بپرسیم اصولاً چرا کسی اینقدر نگران می شود.
نگرانی نوعی احساس جای گزین است که حواس بیمار را از تصورات و هیجانات منفی پرت میکند.چون تصورات و هیجانات منفی خودشان بسیار عذاب آور تر از احساس نگرانی هستند.
نگرانی در واقع نشانه های برانگیختگی را که می توان با دستگاه های مخصوص اندازه گیری کرد و ممکن است برای فرد خطرات جانی مثل فشار خون بالا و یا فشار به قلب را در پی داشته باشد را کاهش می دهد.
پس، به کمک نگرانی، فرد مبتلا به دلشوره مداوم از هیجانات آزارنده ای که نیرومندتر از نگرانی هستند، اجتناب می ورزد.
تصورات اضطراب انگیزی که این افراد از آن اجتناب میکنند چیستند؟
یک احتمال وجود دارد که این افراد آسیب های بیشتری مثل مرگ، صدمات و بیماری در اطرافیانشان و یا خودشان داشته اند.
بیش تر آن ها شکلهای مختلف بدرفتاری در دوران کودکی را مثل طرد از سوی مادر، انضباط خشن ، و بهره کشی دوران کودکی را متحمل شده اند
شاید نگرانی باعث می شود که حواس افراد از به خاطر آوردن این قبیل آسیب های قبلی، دور شود.
همچنین برای این افراد فکرکردن به اینکه ممکن است اتفاق بدی در آینده برایشان رخ دهد نسبت به سایر افراد دشوارتر است.
نشانه افراد دارای نگرانی های بی مورد
افراد دارای نگرانی دائمی باورهای منفی نسبت به آینده دارند و مدام فکر میکنند قرار است اتفاق بدی برای آن ها بیفتد.
همچنین این افراد به نشانه های منفی دور و بر خود بیش تر از سایر افراد توجه میکنند.مثلا اگر یک تصویر ناراحت کننده را ببینند بیش تر از افراد فاقد نگرانی های بی مورد تصاویر را به خاطر می آورند.
کسانی که فکر می کنند نسبت به محیط خویش هیچ اختیار و کنترلی ندارند، ظاهراً نسبت به کسانی که چنین باورهایی ندارند، بیشتر در خطر ابتلا به طیف گستردهٔ اختلال های اضطرابی هستند.
تجارب دوران کودکی نظیر رویدادهای آسیب زا، فرزند پروری سرشار از تنبیه و پر قید و بند، یا بهره کشی و سوء رفتار ، میتوانند این دیدگاه را که زندگی غیرقابل مهار است، افزایش دهند.
به همین طریق، اختلال های اضطرابی اغلب بعد از رویدادهای جدی و سخت زندگی که احساس مهار و کنترل بر زندگی شخصی را مورد ازر بین می برد، پدیدار می شود.
